تأثیر خودافشایی در شبکه های اجتماعی بر توسعه سرمایه اجتماعی (بررسی نقش سرمایه معنوی)

این پژوهش با رویکردی کمّی با هدف بررسی تأثیر خودافشایی در شبکه های اجتماعی بر توسعه سرمایه اجتماعی انجام گرفت. در همین راستا، تأکید اصلی پژوهش بر بررسی نقش سرمایه معنوی است. جهت تحلیل داده ها از نرم افزارهای spss19 و smartpls2 به کار گرفته شده است. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان دانشگاه تهران بودند که در نهایت، 380 نفر در این پژوهش مشارکت کردند. پرسشنامه ای محقق ساخته با طیف پنج گانه لیکرت طراحی شد و روایی آن با نظر استادان تأیید شد و در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد، و به روش خودگزارشی تکمیل شد. پایایی پرسشنامه با محاسبه آلفای کرونباخ برای بخش سرمایه اجتماعی، سرمایه معنوی، خودافشایی پایایی مناسب ابزار را نشان داد. مدل پژوهش با به کارگیری مدل سازی معادلات ساختاری و با رویکرد حداقل مربعات جزئی آزمون شد. ضمن برازش خوب برای مدل، نشان داده شد به جز یک فرضیه بقیه فرضیه های پژوهش تأیید شدند و نتایج نشان داد سرمایه معنوی در توسعه سرمایه اجتماعی مؤثر است. پیشنهاد می شود با آموزش به کارگیری صحیح از شبکه های اجتماعی در چارچوب نظام معنوی، سرمایه اجتماعی را تقویت کرد.